tefekküre davet

KARLAR...
Beyin göz penceresinden yagan kari seyrederken düsünür:"Bu kartaneciklerinin belirli bir sekli var midir?" Düsünce burada bitmemistir, devam eder:"2 ila 3 bin metreden yere düsen kar tanecikleri neden birbilerine carpip, büyük toplar haline gelmiyorlar?"
Kar tanelerinin sekli var midir?yok mudur? Bunun icin bir genc calismaya basladi. Evvela kar tanelerinin sekillerini görebilmek gayesi ile bir büyütec aldi. Sonra sokaga firlayip, sacak altinda kendine bir yer ayirdi, elineki kartonu yagan karin altina uzatti. Düsen taneleri, hemen önüne cekti ve büyütecini onun üzerinde gezdirdi, net görüntü elde etmeye basladi. Hayretler icindeydi: Zira kar tanesi gayet muntazam geometrik sekillerde ve bir dantel zerafetinde islenmisti. Bunu üzerine elindeki kartonu silkeledi ve tekrar karin altina uzatti.
Düsen, bir, iki taneyi önüne cekti ve büyüteci ile onlari da bakti.
Hayret bir kat daha artti. Cünkü gördügü kar tanecikleri ayri ayri bicimde ve hepsi muntazam geometrik sekillerde ve fevkalade islenmislerdi.

Aklina bir baska fikir geldi: Acaba kar tanelerinin fotografini cekmek mümkün olamaz miydi?
Mikroskopla görülebilen mikroplarin fotograflari cekilirken, kar tanelerinin fotografi neden cekilmesin?
Insan beyni bunu da caresini buldu. Tespit ettigi kar sekilleri bes yüzü asmisti..

Yildiz bicimindeki karin, her bir parcasi digerine esitti... Altigen kartaneciklerinin kenarlari ayni uzunluktaydi. Bu esitlik, bu simetriklik onu allak bullak etti. Tesadüf denilen sey ve kendi kendine olus nazariyesi yikilmisti.... Bir büyük geometri alimi vardi, bu alim, kristallerde ve kimyevi bilesiklerde daima geometriyi kullaniyordu. Sonra biraz daha teferruati düsündü: Bakti ki her sey bir ölcü ve ahenk icinde.... Iste o zaman secdeye kapandi:" Sen olmasan bunlar izah edilemez, Allahim!" diye, O'nun noksan sifatlardan tenzih etti.

AMAZONDAKI AGACLAR..

Agactan kuru topraga düsen cekirdegin dili yoktur; ama, yasamak ve yeni bir agaci omuzlamak ister.
Kör bir fare, cekirdegi alir, topraga eker. Amazon ormanlarinin uzatacak elleri ve yürütecek ayaklari yoktur; uzaklara gidip yiyecek ve su arayamazlar. Onlar orada gece gündüz beklesirken, okyanuslarin üzerindeki tonlarca ölü plankton*, rüzgarla semaya tasinir; oradan ekmek ve su bekleyen agaclarin köklerine indirilir. Bunlari esigemeden her an yapan, isterseniz sizin de ruhunuzu yalniz ve yardimcisiz birakmayacaktir. Cünkü O, insandan daha güzel ve daha degerli bir sanat eseri yaratmamistir.


*Planktonlar okyanuslarin temizlenmesinde calisan, görevlerini tamamladiktan sonra ölen bakterileri ve mikroskobik yaratiklardir. Öldükten sonra suyun yüzeyine cikarlar; rüzgar suyun icerisine basinc olusturdugunda, hava kabarciklari suya girer. Suyun kaldirma kuvvetiyle kabarciklar yüzeye itilirler ve baloncuklar halinde patlarlar. Baloncuklarin yüzeyindeki planktonlar patlama sirasinda sicrayan su zerreleriyle birlikte havaya firlayip rüzgara yüklenirler.